Abdykacja Benedykta XVI Cz.2: frakcja postępowa zadziałała, ci ludzie postanowili usunąć „żelaznego kardynała”.

„21 stycznia 1981 roku grupa mediolańskich akcjonariuszy Banco Ambrosiano, obawiając się, że cała prawda o nielegalnych transakcjach wyjdzie na jaw i posiadane przez nich akcje staną się bezwartościowe, wystosowała list do Jana Pawła II, w którym zwróciła się do niego o przerwanie podejrzanych powiązań pomiędzy Marcinkusem, Calvim, Ortanim i Gellim oraz o zbadanie przepływów wielkich kwot do spółek pozostających pod patronatem Watykanu.

W liście, który napisano po polsku, żeby papież mógł go przeczytać w swoim ojczystym języku, czytamy: «IOR nie jest jedynie zwykłym akcjonariuszem Banco Ambrosiano. Jest ściśle powiązany interesami z Roberto Calvim. Jak wykazuje rosnąca liczba postępowań sądowych, Calvi jest głównym ogniwem łączącym wolnomularstwo najgorszego rodzaju z mafią.

Również ta działalność odbywa się przy współudziale osób popieranych i chronionych przez Stolicę Apostolską, na przykład Ortolaniego, który podtrzymuje kontakty pomiędzy Watykanem i potężnymi grupami międzynarodowego podziemia przestępczego. Należy zrobić wszystko, co tylko możliwe, aby zlikwidować Bank Watykański».”

Paul L. Williams. Cytat pochodzi z książki: „Watykan zdemaskowany”.

Joseph Ratzinger był człowiekiem wiary i bezkompromisowego działania. Objęcie urzędu Papieża w Watykanie przez tego żelaznego kardynała, musiało wiązać się z dużymi zgrzytami i tarciami. Przez lata pontyfikatu mogliśmy dostrzec owe tarcia, w których ostatecznie Benedykt XVI poległ, upadł i został odsunięty, jak często mawiają eksperci: został odsunięty siłą.

Kościół obecnie przeżywa kryzys, pod względem spadku powołań czy to kapłańskich czy też zakonnych, przechodzi także kryzys związany z frekwencją w samych świątyniach. Watykan walczy z rozwodami, małżeństwami tej samej płci, upadkiem moralności pośród kleru, laicyzacją społeczeństwa oraz falą ideologii gender. Joseph Ratzinger w tych kwestiach był nieustępliwy, co powodowało coraz większe podziały w Rzymie, część z kardynałów oraz sama kuria Rzymska, coraz mocniej naciskała, aby Ratzinger ugiął się i zaczął rozważać kompromis.

Benedykt XVI nie ugiął się, co skłoniło frakcję postępową do działania. Ci ludzie postanowili usunąć żelaznego kardynała w cień, postanowili usunąć papieża Benedykta XVI. 28 kwietnia 2009 roku Joseph Ratzinger dał pierwszy sygnał światu, iż rozmyśla nad podjęciem decyzji o abdykacji ze względu na opuszczenie i poczucie bycia zakładnikiem pewnych grup w Watykanie. No, więc 28 kwietnia 2009 roku w czasie wizytacji L’Aguila, która uległa zniszczeniu w czasie trzęsienia ziemi, Ratzinger okrył własnym paliuszem grup Celestyna V ostatniego papieża, który zrzekł się władzy.

Jakiś czas później światowe organizacje wpisały Bank Watykański na czarną listę, na której znajdują się największe pralnie brudnych pieniędzy, był to kolejny policzek dla Rzymu i bardzo duże upokorzenie, które w dużej mierze skupiło się na Benedykcie XVI, który notabene chciał zreformować tę instytucję, jednak jak się okazało było to wręcz niemożliwe. Gdy Papież Jan Paweł II poprosił o listę osób, które posiadają konta bankowe w Banku Watykańskim, dostał odpowiedź, iż jest to tajemnica banku, zatem jasno widzimy, iż tutaj papież nie ma nic do powiedzenia.

Ksiądz Don Luigi Ciotti wyznał, że zna księdza, który twierdzi, że w przeszłości przynosił do siedziby Banku Watykańskiego pełne walizki pieniędzy do wyprania. Obecnie nazwa Banku Watykańskiego to Instytut Dzieł Religijnych, jednak sama zmiana nazwy tutaj nic nie zmieni, ale jest to tylko kolejna forma kamuflażu i ukrycia tego, co skorumpowane i zepsute. Ratzinger po przez swoje działania próbował wprowadzić stolicę Piotrową na listę państw wiarygodnych finansowo, jednak napotkał on spory opór wewnątrz Banku Watykańskiego oraz samej kurii, która bardziej interesowała się zachowaniem dotychczasowego stanu rzeczy, niż samym rozwojem wiary i chrześcijaństwa.

Banki są zmuszone wykazywać pełną listę transakcji, zatem Instytut Dzieł Religijnych vel Bank Watykański, nie może tutaj być wyjątkiem, to też w 2010 roku Benedykt XVI stworzył AIF, czyli Agencję Informacji Finansowej, która miała wykrywać i przeciwdziałać praniu brudnych pieniędzy. Jako pierwszy papież otworzył zasoby Banku Watykańskiego na świecki audyt. Takie działanie wywołało trzęsienie ziemi w Watykanie, to było coś wręcz niewiarygodnego.

Ettore Gotti Tedeschi był katolickim bankierem, którego dużym zaufaniem darzył Ratzinger, to też szybko właśnie jego mianował prezesem AIF. Tedeschi niezwłocznie wziął się do pracy, jednak w momencie, gdy zaczęto grozić jego życiu, oraz przysyłać pogróżki czy to listownie czy w formie elektronicznej, zdecydował się zrezygnować z obejmowanej funkcji i tak pomysł Benedykta XVI został przez ukryte siły już na samym początku zbombardowany.

Pontyfikat Benedykta XVI nastąpił po bardzo pomyślnym i pozytywnym pontyfikacie Jana Pawła II. Ratzinger jednak miał inną osobowość, nie miał tej charyzmy, która mogła porywać tłumy, był on typowym pracownikiem, który stał na straży określonych przepisów, w tym przypadku stał na straży depozytu wiary. A tego typo postawa wielu nie nie podobała.

Autor. Zespół Eschatologia.pl

Fot. Youtube.com

Wszelkie prawa zastrzeżone.