Pochodzenie Nefilim (Nephilim) i „Synowie Boga” przed, jak i po Biblijnym potopie Noego.

Podczas przeglądania stron historii, mitologii i religijnych tekstów, pojawiają się postacie, które kroczą po między niewyraźną linią oddzielającą śmiertelność i boskość. Mowa tutaj o Nefilim (Nephilim), których istnienie aż po dziś dzień, wielu kwestionuje, zarówno przed jak i po Potopie Noego. Zatem czy Nefilim nadal dziś istnieją? Teoretycznie tak, ponieważ pozostają bezcielesnymi złymi duchami. Inne pytanie z kolei brzmi: czy ich geny nadal pozostają w ludzkim genotypie? Zacznijmy zatem od Księgi Rodzaju:

„A kiedy ludzie zaczęli się mnożyć na ziemi, rodziły im się córki. Synowie Boga, widząc, że córki człowiecze są piękne, brali je sobie za żony, wszystkie, jakie im się tylko podobały. Wtedy Bóg rzekł: «Nie może pozostawać duch mój w człowieku na zawsze, gdyż człowiek jest istotą cielesną: niechaj więc żyje tylko sto dwadzieścia lat». A w owych czasach byli na ziemi giganci; a także później, gdy synowie Boga zbliżali się do córek człowieczych, te im rodziły. Byli to więc owi mocarze, mający sławę w owych dawnych czasach.”

Stary Testament, Księga Rodzaju 6:1-4.

Wyjaśnienie terminu: „Synowie Boga” w tym kontekście, doprowadziła na przestrzeni wieków do różnych interpretacji. Możemy jednak wyróżnić trzy podstawowe, pierwsza to taka, że wspomniani „Synowie Boga”, są istotami anielskimi. Z Księgi Henocha, dowiadujemy się, że są to upadłe anioły. Druga interpretacja mówi nam iż są to: potomkowie Seta, syna Adama i Ewy. W tym przypadku synowie Seta odnoszą się do sprawiedliwych i bogobojnych ludzi z rodu Seta.

Ostatnia, trzecia interpretacja, sugeruje nam, że „Synowie Boga”, byli królami, byli władcami, którzy wykorzystywali swoją pozycję do poślubienia wielu kobiet, bez względu na zgodę kobiety. Dowiadujemy się również, że wspomniani „Synowie Boga”, byli pozbawieni powściągliwości, przekraczali moralne granice, w ich działaniach, co z pewnością skutkowało negatywnymi konsekwencjami.

W każdym razie, wersety te służą jako prolog do większej narracji w Księdze Rodzaju, gdzie potomstwo tych „związków”, oraz rosnąca niegodziwość ludzkości, stały się istotnymi czynnikami w decyzji o sprowadzeniu na ludzkość wielkiego potopu, jako środka Boskiego Sądu i oczyszczenia, ponieważ cierpliwość Boga na niegodziwość człowieka ma swoje granice.

Natomiast odwieczne pytanie brzmi: w jaki sposób Nefilim pojawiają się ponownie po wielkim potopie? Otóż pojawiają się ponownie pod stwierdzeniem: „Synowie Boga” i należy zauważyć, że prawdopodobnie muszą oni stanowić dodatkową grupę upadłych aniołów, poza tą uwięzioną w „otchłani” z powodu ich wcześniejszych relacji z ludzkimi kobietami (przed potopem Noego).

To skutkowałoby dwiema kategoriami „upadłych aniołów”. Pierwsza to ci, którzy przekroczyli Boże Prawo jeszcze przed potopem Noego, i druga to ci, którzy przekroczyli je już po potopie, co skutkowało powstaniem kolejnego „pokolenia”, wywodzącego się ze związku kobiety ludzkiej oraz „Syna Bożego” (upadłego anioła). Pytanie podstawowe brzmi, dlaczego druga grupa upadłych aniołów, miałaby popełniać te same błędy, co pierwsza grupa, która została ukarana po przez potop Noego?

Jedna z odpowiedzi brzmi, że cenili oni sobie bardziej zrujnowanie „linii ludzkiej krwi”, aby zapobiec narodzinom Jezusa Chrystusa, aniżeli poniesienie kary za popełnione czyny. I tutaj przechodzimy do kolejnej hipotezy, mówiącej, że przed potopem już tylko Noe i jego żona byli „tylko ludźmi”, oraz ich potomstwo z wyjątkiem Chama oraz jego żony, natomiast wszystkie inne „ciała” na ziemi były juz zepsute przez genetyczną ingerencję „upadłych aniołów”, lub też „synów Boga”.

Dalej dowiadujemy się, że w związku z tym iż Cham oraz jego żona byli, bądź istniało przypuszczenie, że są „skażeni”, zostali zobligowani do zachowania wstrzemięźliwości cielesnej, tak aby nie sprowadzili na tę ziemię żadnego potomka. Niestety tak się nie stało i na świat przyszedł Kanaan. Ma to sens, ponieważ potomkowie Nefilim, już po potopie Noego, wyszli z ziemi Kanaan. Tutaj też kłania się nam Biblijne „Przekleństwo Kanaana”.

Zatem reasumując ten wątek, należy napisać, że najprawdopodobniej „geny Nefilim”, to „skażenie”, przetrwało potop we krwi żony Chama i zostało dalej przekazane przez narodzenie Kanaana. Gdyby Cham i jego żona nie mieli potomstwa wówczas ten etap historii ludzkości zakończyłby się definitywnie. „Geny” owych „Synów Boga”, przepadłyby. Tak się jednak nie stało.

I tak właśnie mamy dwa rodzaje „Synów Boga”, dwa rodzaje Nefilim. Przed potopem trzeba było ich zniszczyć, oczyszczając świat po przez Potop. Natomiast już po potopie można było ich pokonać po prostu niszcząc ich rodowód lub królestwo. I teraz przechodząc do czasów nowożytnych, możemy przypuszczać, że jeżeli „DNA Nefilim” nadal istnieje u niektórych rodów, to może ono mieć zakres śladowy, niemniej jednak może „tam” być.

Autor. Zespół Eschatologia.pl

Fot. Pxfuel.com / DMCA

Wszelkie prawa zastrzeżone.