Moda na satanizm: używanie symboli okultystycznych czy satanistycznych ma moc przyciągania zła.

„Moja mama mówiła mi, kiedy byłem dzieckiem: «Jeśli przeklinacie w nocy, diabeł przyjdzie do was, kiedy będziecie spać, jeśli nienawidzicie drugiego człowieka diabeł was dostrzeże i pokocha.» Byłem podekscytowany, ponieważ naprawdę chciałem, żeby to się stało, chciałem spotkać w swoim życiu demona. Chciałem tego bardziej niż cokolwiek innego. Dziś już wiem, że mi się udało i to jest piękne.”

Marylin Manson.

Symbol to słowo, które kryje za sobą wielkie rzeczy, historie, przesłania, kryje wiedzę tajemną. Nie bez powodu każde tajne stowarzyszenie czy bractwo posiada oraz używa symboli. Jednak przy tej okazji należy zwrócić uwagę, że posługiwanie się takimi symbolami ma ogromną moc. Nie jest to jednak moc, która może pomagać. Używanie symboli okultystycznych czy satanistycznych ma moc przyciągania zła. Jeśli nosimy zawieszony na szyi pentagram, to dosłownie otwieramy szatanowi drzwi do swego życia, bo jest to jego znak.

Zwróćcie uwagę na koszulki noszone przez dzisiejszą młodzież, na gry komputerowe, w których aż gęsto od symboliki satanistycznej. Często już na opakowaniach gier widać wielkie pentagramy. Współczesna młodzież bardzo często nawet nie ma pojęcia, co owe symbole oznaczają, oni idą za modą, jednak czy aby tylko za modą? Sataniści najwyższego stopnia wtajemniczenia nazywani są Iluminatami. Oni oddali w całości swoją wolę i osobowość szatanowi. Piszemy dziś o tym, ponieważ przedstawiają się oni jako aniołowie światła i jako tacy przyciągają do siebie ludzi, a zwłaszcza młodych.

„Cokolwiek mówiliby niektórzy powierzchownie myślący teologowie, diabeł jest dla wiary chrześcijańskiej tajemniczą, ale rzeczywistą, osobową, a nie symboliczną realnością. Co więcej, jest on realnością władczą, złowrogą wolnością przeciwstawiającą się Bogu i panującą nad ludźmi, o czym poucza nas historia ludzkości, ten ogrom powtarzających się nieszczęść, których nie sposób wytłumaczyć działalnością wyłącznie człowieka.”

Joseph Ratzinger: „Raport o stanie wiary”.

Wróćmy jednak do istoty symboliki i samego satanizmu. Otóż kolejnym etapem rozkwitu tej religii był człowiek o imieniu Anton La Vey, który w roku 1966 w Turynie ogłosił się Najwyższym Kapłanem i Magiem czarnego obrządku. Z kolei noc Walpurgii, ogłosił czasem narodzin Szatana na ziemi. Uważał, że jego celem jest zniszczenie chrześcijaństwa. W 1968 roku La Vey napisał Czarną Biblię, która miała się stać źródłem wiedzy i zasad postępowania dla czcicieli Szatana, którzy czekają na jego publiczne objawienie się.

Należy zaznaczyć, że Czarna Biblia zawiera kanony czarnej mszy, zalecenia, jak oddać się całkowicie Szatanowi, opis satanistycznego seksu, listę imion szatańskich i wezwań. Według Czarnej Biblii wyznawcy Szatana mają stanowić dla niego wsparcie w jego oddziaływaniu na społeczeństwa i w tych społeczeństwach. I chyba nie trudno dostrzec, że tak często się dzieje, że są tacy pomocnicy, wspierający dzieło szatana.

Tezami Czarnej Biblii bardzo zainteresowały się media. Powstały filmy, które mówiły o narodzinach Szatana na ziemi. Jednym z takich był film Romana Polańskiego: „Dziecko Rosemary” oraz cała seria filmów: „Omen”. Satanizm skutecznie przenikał do grup młodzieżowych w osiedlach wielkich miast, a nawet w małych miejscowościach i wioskach. Moda na satanizm została przejęta przez machinę przemysłu rozrywkowego.

Zaczęły powstawać ciężkie odmiany rocka, czyli black i heavy metal, które niosły ze sobą treści satanistyczne wychwalające pana ciemności. Chyba niewielu spośród słuchaczy tych rodzajów muzyki uświadamia sobie, że niesie ona pewne wzorce zachowań i kreuje spojrzenie na świat, tworzone często przez ludzi przegranych życiowo. Przecież wielu z tych największych idoli, zniszczyło swe życie narkotykami: Elvis Presley, Jimi Hendrix, Brian Epstein, menedżer zespołu The Beatles, Brian Jones z Rolling Stones.

Autor. Zespół Eschatologia.pl

Fot. Pixabay.com

Wszelkie prawa zastrzeżone.